Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Nasze zabawy w ogrodzie przedszkolnym.

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Nasze zabawy w ogrodzie przedszkolnym.

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Marsz dla Życia i Rodziny.

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Marsz dla Życia i Rodziny.

Patronka  naszego przedszkola - św. Jadwiga Śląska żyła w XII w. Pochodziła z książęcej rodziny Andechs. Urodziła się w Bawarii. Kiedy miała pięć lat została wysłana przez rodziców do najlepszej ówczesnej szkoły dla dziewcząt, prowadzonej przez siostry benedyktynki, w Kitzingen. Otrzymała tam wszechstronne wykształcenie. Poznała języki obce, posiadła umiejętność pisania, czytania, liczenia, rysowania, haftowania, śpiewu i gry na instrumentach. Siostry nauczyły ją prowadzenia domu, opiekowania się chorymi, przygotowywania lekarstw. Życie zakonne bardzo jej się podobało i być może zostałaby siostrą, ale rodzice zdecydowali inaczej. Postanowili, że będzie żoną śląskiego księcia - Henryka Brodatego.

W wieku 12 lat Jadwiga przybyła na Śląsk. Poznała nowy kraj, uczyła się języka polskiego, aby móc rozmawiać z poddanymi męża. Otaczała opieką biednych i chorych. Zakładała szpitale, wypraszała ułaskawienie więźniom, finansowała budowę kościołów i klasztorów. Księżna Jadwiga urodziła siedmioro dzieci, z których czworo umarło we wczesnym dzieciństwie. Wbrew ówczesnym zwyczajom sama dbała o wychowanie dzieci. Porzuciła bogate stroje i przepych książęcy w codziennym życiu, wybierając to co skromne, proste by upodobnić się do poddanych. Po śmierci męża Jadwiga zamieszkała w klasztorze w Trzebnicy i tam umarła w 1243 roku. Jej grób znajduje się w kościele trzebnickim. Jest patronką Śląska i dnia wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową. Jest też  pierwszą świecką kobietą, która została ogłoszona świętą.

Na szczególną uwagę w życiu św. Jadwigi zasługuje kult Matki Bożej. Jadwiga już w dzieciństwie pokochała Maryję. Matka Boża była dla niej wzorem. Przez całe życie starała się Ją naśladować. Powierzała Jej trudne problemy swojej rodziny. Modliła się za Jej wstawiennictwem. Zawsze nosiła w ręku figurkę Matki Bożej i przyzywała Jej pomocy w różnych wydarzeniach życia.

Wychowanie dzieci polega na rozwijaniu określonych zachowań, kształtowanie sposobu myślenia, przeżywania, wartościowania i postępowania. Małemu dziecku należy dać dobry przykład i stawiać wymagania stosownie do jego wieku. Szacunek, życzliwość i troska sióstr owocują w dorosłym życiu podopiecznych. Fundamentem działań wychowawczych jest wychowanie religijne, wdrażające do przeżywania wiary. Jest ono realizowane poprzez codzienną, wspólną modlitwę, katechizację i ukazywanie wzorów życia Chrystusa i świętych. Wspólne przeżywanie uroczystości pozwala uczy wartości chrześcijańskich, które wytyczają kierunek postępowania.

W Prowincji Katowickiej od końca XIX w. siostry rozwijały sieć ochronek dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat. Miały one charakter opiekuńczo-wychowawczy. Przyjmowano przede wszystkim dzieci z ubogich rodzin robotniczych. Pobyt dzieci w ochronce miał umożliwić matkom podjęcie pracy zarobkowej, a dzieci uchronić przed złym wpływem wychowania „na ulicy”, zapewnić posiłeki zabawę w gronie rówieśników. 

    W latach pięćdziesiątych kolejno likwidowano wszystkie przedszkola prowadzone przez zgromadzenie, a siostry wychowawczynie zwalniano z pracy.

Dopiero w 1989 roku, po przemianach ustrojowych, stało się możliwe  otwarcie przedszkola w Wieruszowie. Pracę w placówce rozpoczęła  siostra Maria.  Obecnie do przedszkola w Wieruszowie uczęszcza 25 dzieci. Część z nich pochodzi z rodzin ubogich materialnie. Ich pobyt w przedszkolu opłaca Miejsko Gminny  Ośrodek Pomocy Społecznej. 

Celem wychowania w przedszkolu jadwiżańskim jest prowadzenie dzieci do pełnego rozwoju osobistego, do bycia człowiekiem uczciwym, umiejącym żyć z innymi i dla innych. Siostry św. Jadwigi, starają się przede wszystkim odpowiedzieć na religijne potrzeby swoich podopiecznych. Tworzą klimat, sprzyjający wzrostowi duchowemu i rozwijaniu wiary poprzez codzienną, wspólną modlitwę w poszczególnych grupach wiekowych, modlitwę przed i po posiłku, katechezę. Rozwijają u wychowanków nabożeństwo do Matki Bożej, zapoznają ich z postaciami świętych .

Obecnie Jadwiżanki prowadzą przedszkola w: Katowicach-Bogucicach (50 dzieci), Wieruszowie (25 dzieci) i Wrocławiu (180 dzieci).

Pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami są rodzice i środowisko domowe, dla których uczestnictwo dziecka w formacji przedszkolnej winno być wsparciem w odpowiedzialnym realizowaniu swego rodzicielskiego powołania i zadania. Ze względu na potrzebę pełnienia przez rodziców różnych ról społecznych, związanych z koniecznością utrzymania rodziny, bardzo ważną staje się oparta na wzajemnym zaufaniu i obustronnym zaangażowaniu współpraca rodziców i opiekunów przedszkolnych.  W swej funkcji pomocniczej przedszkole, spełnia jednak znaczącą rolę chociażby ze względu na ilość czasu spędzanego tutaj przez dziecko.

Celem wychowania w przedszkolu jadwiżańskim jest prowadzenie dzieci do pełnego rozwoju osobistego, do bycia człowiekiem uczciwym, umiejącym żyć z innymi i dla innych. Wychowanie przedszkolne to mądre towarzyszenie przedszkolakowi na drodze jego rozwoju, stwarzanie mu wartościowego środowiska wychowawczego oraz wprowadzanie go w świat wartości ludzkich
 i chrześcijańskich. Służy ono wielostronnemu rozwojowi dziecka. Jest to możliwe, gdy wartości przenikają cały proces wychowania i  kształcenia. Dzieciom są stwarzane warunki do rozwoju integralnego zgodnie z programem władz oświatowych, chrześcijańskimi zasadami wychowania oraz wskazaniami Założyciela zgromadzenia.

Przedszkole jako organ wspomagający wychowanie integralne, a zatem również religijne, możei powinno tworzyć klimat i okazje do świadomego przeżywania wiary. W czasach, gdy tak wielu rodziców ulega nadmiernej aktywności zawodowej, kosztem osłabiania więzi rodzinnychi nieustannego pośpiechu, funkcja przedszkola staje się bardziej znacząca i istotna w procesie wychowania. Siostry świętej Jadwigi, starając się odpowiedzieć na najgłębsze potrzeby swoich podopiecznych, tworzą ów klimat, sprzyjający wzrostowi duchowemu poprzez:

- ukazanie największej prawdy wiary chrześcijańskiej o ofierze zbawczej Chrystusa, Jego zmartwychwstaniu i stałej obecności w Eucharystii, m.in. dzięki aktywnemu przeżywaniu Mszy świętej we wspólnocie przedszkolnej (na rozpoczęcie roku szkolnego, w okresach liturgicznych, z okazji zakończenia roku przedszkolnego); - praktykę codziennej wspólnej modlitwy w poszczególnych grupach, krótką modlitwę przed i po każdym posiłku, czytanie Pisma świętego oraz częste nawiedzenia Najświętszego Sakramentu w kaplicy oraz ożywianie modlitwy poprzez intencje proponowane przez dzieci;

- rozwijanie w wychowankach nabożeństwa do Matki Bożej poprzez katechezę, obchodzenie świąt ku Jej czci, pielgrzymowanie wraz z rodzicami do pobliskich sanktuariów, jak też poprzez poznanie i praktykowanie modlitwy różańcowej oraz uciekanie się do wstawiennictwa i opieki Maryi
w codziennych sytuacjach;

- zapoznanie z postacią św. Jadwigi i charakterystycznymi rysami jej duchowości,

- przybliżanie postaci Anioła Stróża jako daru Boga i przyjaciela;

- wprowadzanie dzieci w klimat poszczególnych okresów roku liturgicznego m.in. przez okolicznościowe celebracje, dostosowanie kącika religijnego do treści przeżywanego czasu;

- aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła przez przybliżanie postaci Papieża i pasterza diecezji, a także pamięć modlitewną obejmującą sprawy Kościoła oraz intencje misji i powołań kapłańskich i zakonnych,

- wskazanie przykładu życia Sługi Bożego księdza Roberta Spiske – Założyciela Zgromadzenia.

Siostry starają się tak kształtować proces wychowania w przedszkolu, by wspomagał on także odkrywanie wielkiego bogactwa polskiego dziedzictwa kulturowego. Temu służy tworzenie sytuacji pozwalających dzieciom wraz z dorosłymi poznawać historię i tradycję polską oraz przeżywać swoją przynależność do narodu polskiego, związek z jego korzeniami i wiarą.